Andalusië per fiets 2005

Vrijdag 3 juni 2005 Trevélez - Orgiva

Bent u een echte wielrenner?

Eigenlijk grappig, dat wij jouw dagafstanden niet volgen. Zo staan wij weer wat langer stil bij punten, die jij minder omschreven hebt. De info-vergaarders, die struinen over het internet op zoek naar meer, vinden hier waarschijnlijk nog wel enige aanvulling. Zeker de kampeerder en nu zeg ik het toch maar weer even - mèt volle bepakking!

Allereerst neem ik afscheid van de vrolijke zwartwitte kat, die vaak even langs komt voor 'een praatje'.
Zij vindt wel weer een nieuw gastgezin (later hoor ik van Alexandra, dat 'Missy' babies krijgt en dat zij goed voor haar zorgt).
Er volgt een hartelijk afscheid van Richard en Alexandra. We houden contact.
Het hele traject tot Orgiva dalen we voornamelijk. Onderweg komt Alexandra ons nog achterop rijden. Ze gaat winkelen in Orgiva. We tuttelen wat; Henk z'n rem giert zo maar ineens, we stoppen vaak voor de mooie uitzichten, echt de gang erin hebben we niet en die wil is er bij mij ook niet. Ik voel me nog moe, ik hoef niet eens naar de markt, die we onderweg zien in het plaatsje Pitres. Achteraf jammer, dat we niet meer in de dorpjes hebben gekeken, maar onze 'pet' stond er vandaag niet naar. "wat je niet gezien hebt, heb je ook niet gemist", of iemand moet je nog eens een reden vertellen, waarom ik beslist terug moet gaan. Eén reden weet ik al wel: om er te gaan wandelen, waar Raúl het over heeft in z'n beschrijving.
We besluiten naar de camping in Orgiva de gaan en daar nog een half dagje rust te nemen. Met zo'n besluit wordt alles ineens weer veel zonniger.
Op een uitzichtspunt staat een minibus. Z'n voornamelijk grijze 'lading' staat in gareel opgesteld voor een groot rotsblok voor een groepsfoto. Wij willen daar ook even kijken, maar in het Nederlands wordt ons gemaand te stoppen. Op mijn commentaar: "Maar het duurt ook allemaal zo lang", wordt lachend gereageerd, wat dan weer een vrolijke foto opgeleverd heeft. Een man kijkt met vol ontzag naar onze bepakte fietsen en vraagt Henk: "bent u een echte wielrenner?" "Nee, we zijn vakantiefietsers met volle bepakking" , moet Henk z'n antwoord ongeveer geweest zijn. Raúl, ik heb inmiddels de melige stemming, die ik die dag ook had. Kan gezellig zijn, maar ook heel vervelend. Zolang we daalden is die sfeer gebleven. Het is pas over gegaan toen wij nadat wij in Orgiva boodschappen hadden gedaan, zeker nog 3 kilometer moesten dalen naar de camping.
"Henk ik wil niet meer dalen". Henk liet mij gewoon pruttelen, we kwamen op een mooie camping, gauw tentje onder de boom, zelf uitgestrekt op een matje voor de tent en daar knapt een mens toch van op! Morgen ben ik weer fit.

Nog een raar verhaaltje trouwens. We hebben wat last van vliegen en Henk komt tot ontdekking dat ze het op zijn inmiddels van korstje voorziene open wond gemunt hebben. "Henk, houd er over op en doe alstjeblieft sokken aan". Ik vind aandachtzoekerij voor iets dat als hersteld kan worden beschouwd, te overdreven en sluit het hoofdstuk hierover nu af.

's Avonds zelf potje koken en daarna een Soberano aan de bar. Er is daar een feria de signorita's. Zet twintig Spaanse jonge vrouwen bij elkaar aan tafel en je weet niet wat je hoort. De een schettert nog harder dan de ander; wat een vrolijkheid, we genieten in stilte mee. Vast een vrijgezellenfeestje. Hier en daar ontdek ik een man; zeker een Bob.

Info:
Camping in Orgiva: in het dorp bij T kruising met stoplichten rechtsaf. Wil je zelf koken, dan is zo'n 100 meter verder rechts een supermarkt. Op de camping is niet veel te verkrijgen, zeker geen versproducten. De dalende weg blijven volgen en na - ik schat - 3 kilometer is links de camping. Mooie camping met groot zwembad en restaurant. Voor gebruik van het toiletgebouw heb je een code nodig. Het is er erg schoon en netjes.