Andalusië per fiets 2005
Brief aan Raúl González
Voor het laatst bijgewerkt op
7-08-2005
|
Home
Inleiding
Trajectgegevens
|
Vrijdag 3 juni 2005 Trevélez
- Orgiva
Bent u een echte wielrenner?
Eigenlijk grappig, dat wij jouw dagafstanden niet volgen. Zo staan wij
weer wat langer stil bij punten, die jij minder omschreven hebt. De info-vergaarders,
die struinen over het internet op zoek naar meer, vinden hier waarschijnlijk
nog wel enige aanvulling. Zeker de kampeerder en nu zeg ik het toch maar
weer even - mèt volle bepakking!
Allereerst neem ik afscheid van de vrolijke zwartwitte kat, die vaak even
langs komt voor 'een praatje'.
Zij vindt wel weer een nieuw gastgezin (later hoor ik van Alexandra, dat 'Missy'
babies krijgt en dat zij goed voor haar zorgt).
Er volgt een hartelijk afscheid van Richard en Alexandra. We houden contact.
Het hele traject tot Orgiva dalen we voornamelijk. Onderweg komt Alexandra
ons nog achterop rijden. Ze gaat winkelen in Orgiva. We tuttelen wat; Henk
z'n rem giert zo maar ineens, we stoppen vaak voor de mooie uitzichten, echt
de gang erin hebben we niet en die wil is er bij mij ook niet. Ik voel me nog
moe, ik hoef niet eens naar de markt, die we onderweg zien in het plaatsje
Pitres. Achteraf jammer, dat we niet meer in de dorpjes hebben gekeken, maar
onze 'pet' stond er vandaag niet naar. "wat je niet gezien hebt, heb je
ook niet gemist", of iemand moet je nog eens een reden vertellen, waarom
ik beslist terug moet gaan. Eén reden weet ik al wel: om er te gaan
wandelen, waar Raúl het over heeft in z'n beschrijving.
We besluiten naar de camping in Orgiva de gaan en daar nog een half dagje rust
te nemen. Met zo'n besluit wordt alles ineens weer veel zonniger.
Op
een uitzichtspunt staat een minibus. Z'n voornamelijk grijze 'lading' staat
in gareel opgesteld voor een groot rotsblok voor een groepsfoto. Wij willen
daar ook even kijken, maar in het Nederlands wordt ons gemaand te stoppen.
Op mijn commentaar: "Maar het duurt ook allemaal zo lang", wordt
lachend gereageerd, wat dan weer een vrolijke foto opgeleverd heeft. Een
man kijkt met vol ontzag naar onze bepakte fietsen en vraagt Henk: "bent
u een echte wielrenner?" "Nee, we zijn vakantiefietsers met volle
bepakking" , moet Henk z'n antwoord ongeveer geweest zijn. Raúl,
ik heb inmiddels de melige stemming, die ik die dag ook had. Kan gezellig
zijn, maar ook heel vervelend. Zolang we daalden is die sfeer gebleven.
Het is pas over gegaan toen wij nadat wij in Orgiva boodschappen hadden
gedaan, zeker nog 3 kilometer moesten dalen naar de camping.
"Henk ik wil niet meer dalen". Henk liet mij gewoon pruttelen, we kwamen
op een mooie camping, gauw tentje onder de boom, zelf uitgestrekt op een matje
voor de tent en daar knapt een mens toch van op! Morgen ben ik weer fit.
Nog een raar verhaaltje trouwens. We hebben wat last van vliegen en Henk
komt tot ontdekking dat ze het op zijn inmiddels van korstje voorziene
open wond gemunt hebben. "Henk, houd er over op en doe alstjeblieft
sokken aan". Ik vind aandachtzoekerij voor iets dat als hersteld kan
worden beschouwd, te overdreven en sluit het hoofdstuk hierover nu af.
's Avonds zelf potje koken en daarna een Soberano aan de bar. Er is daar
een feria de signorita's. Zet twintig Spaanse jonge vrouwen bij elkaar
aan tafel en je weet niet wat je hoort. De een schettert nog harder dan
de ander; wat een vrolijkheid, we genieten in stilte mee. Vast een vrijgezellenfeestje.
Hier en daar ontdek ik een man; zeker een Bob.
Info:
Camping in Orgiva: in het dorp bij T kruising met stoplichten rechtsaf.
Wil je zelf koken, dan is zo'n 100 meter verder rechts een supermarkt.
Op de camping is niet veel te verkrijgen, zeker geen versproducten. De
dalende weg blijven volgen en na - ik schat - 3 kilometer is links de
camping. Mooie camping met groot zwembad en restaurant. Voor gebruik
van het toiletgebouw heb je een code nodig. Het is er erg schoon en netjes.
|