Struinen over De Enk

Juni 2005

We zijn al weer een week thuis van een maand vakantie in Spanje (zie: een fietstocht door Andalusie) en nog steeds ben ik niet op de Enk geweest. Wel van afstand er naar gekeken wanneer ik er met de auto langs reed. Het leek er zo groen, saai groen. Niet meer die verschillende tere tinten voorjaarsgroen.

Woensdag 28 en donderdag 29 juni
Saai, saai?, jubel ik al snel wanneer ik de Enk op loop. Verrukt kijk ik naar de bermbloemen tussen allerlei soorten bloeiende grassen. Ik kom bijna niet vooruit op mijn wandeling. Steeds blijf ik staan, kijk naar de mais - staat er wat 'arm' bij; te koud gehad, te droog, vraag ik me af? Het koren, in diverse soorten en dus ook verschillende tinten, hier en daar al volle aren - zo mooi. En dan daar tegenaan de bermbloemen. Dit beeld moet ik verzamelen. Ik waag een stap over schrikdraad om de klaprozen te bereiken, kruip onder prikkeldraad door om te kijken of de distels vanuit het land beter licht vangen - nee dus; weer terug. Stap over een sloot om bij de bloeiende aardappels te komen. Oh, wat lijkt die boom mooi vanaf deze kant en ik loop midden door de grote wei steeds dichter op de boom af.

Zo af en toe komen mensen langs gelopen; sommigen groeten, anderen schrikken en kijken vreemd op als ze me ineens in een droogstaande sloot ontwaren, waar ik zittend op mijn hurken foto's neem, en ineens ga staan. Een auto toetert, de bestuurder zwaait. Ik weet niet wie het is, maar ik word er blij van. Vast een mede-Enk-genieter.

Een tractor komt steeds dichterbij. Automatisch ga ik in de berm van het zandpad lopen; kijk toch eens achterom. Ontzet zie ik wat hij mee bezig is; de berm maaien! Ik kijk boos als hij voorbij komt. Hij steekt zijn hand op. Mijn humeur maakt een buiteling naar beneden. Het lyrische over de pracht is weg. Kamille, grassen, boerenwormkruid - alles ligt er geknakt en vermorzeld bij.

Relativerend denk ik, dat het wel zal moeten. Al deze planten hebben zaad en de boeren zullen dat liever niet in hun bouwlanden willen hebben. En er blijft nog genoeg staan voor nieuwe planten voor volgend jaar. Het ruikt trouwens erg lekker daar waar net vers gemaaid is. Morgen ga ik kamille plukken en er een aftreksel van maken; goed om blond haar mee te spoelen; het gaat er van glanzen.

Hoor - een veldleeuwerik. Hij staat vlak boven mij te jubelen in de lucht. Ik voel mijn goede humeur weer terug komen en vervolg mijn weg langs het spoor, waar de maaier niet kan komen om de velden met kattestaarten neer te sabelen.

Meer dan twee uur ben ik onderweg en heb zeker niet meer dan 2 a 3 kilometer afgelegd. Geniet mee van mijn indrukken. Helaas kan ik niet alles plaatsen.

Een jaar lang struinen over De Enk

Juni 2005